ເມື່ອຂ້ອຍອາຍຸ 17 ປີໃນທ້າຍຊຸມປີ 1980, ຂ້ອຍຕົກຫລຸມຮັກກັບເດັກຊາຍຈາກບ່ອນເຮັດວຽກ. ລາວອາຍຸ 19 ປີແລະມາຈາກປະເທດອື່ນແລະເມື່ອເວລາເຮັດວຽກຂອງພວກເຮົາສິ້ນສຸດລົງ, ລາວຕ້ອງບິນກັບບ້ານ. ສິ່ງທີ່ຕາມມາກໍ່ຄືຈົດ ໝາຍ ຮັກຫຼາຍສະບັບ (ໂທລະສັບສາກົນແພງເກີນໄປໃນເວລານັ້ນ), ທຸກໆສະບັບທີ່ຂ້ອຍເຫັນວ່າໂຣແມນຕິກຢ່າງຮຸນແຮງ.
ມື້ ໜຶ່ງ ປະມານຫົກເດືອນເຂົ້າໄປໃນຄວາມ ສຳ ພັນ, ຈົດ ໝາຍ ສະບັບ ໜຶ່ງ ກຳ ລັງລໍຖ້າຂ້ອຍຢູ່ເຮືອນ. ແຟນທາງໄກຂອງຂ້ອຍມັກຈະຂຽນຈົດ ໝາຍ ດ້ວຍຊື່ທີ່ໂງ່ຈ້າຫຼືຕະຫລົກພາຍໃນ. ເທື່ອນີ້, ລາວຂຽນຈົດ ໝາຍ ເຖິງ“ ນາງ [ນາມສະກຸນຂອງລາວ].” ແມ່ຂອງຂ້ອຍຈິງຈັງຫຼາຍ. ນາງບອກຂ້ອຍວ່ານີ້ແມ່ນການຄອບຄອງແລະຮຸນແຮງເກີນໄປ ສຳ ລັບອາຍຸຂອງພວກເຮົາ, ແລະຂ້ອຍຕ້ອງຂຽນຈົດ ໝາຍ ເຖິງລາວເພື່ອຢຸດຕິຄວາມ ສຳ ພັນກັບລາວທັນທີ. ຂ້ອຍເຮັດ, ແຕ່ຂ້ອຍຍັງຮັກຢູ່. ຢ່າງລັບໆ, ຂ້ອຍຂຽນຈົດ ໝາຍ ຕໍ່ໄປ. ຂ້ອຍຄິດວ່າການເປັນ “ນາງ” ແມ່ນໂລແມນຕິກ, ແລະແມ່ຂອງຂ້ອຍກໍ່ເວົ້າເກີນຄວາມຈິງ.
ເມື່ອອາຍຸ 21 ປີ, ຫລັງຈາກຫ້າປີແຍກກັນໂດຍມະຫາສະ ໝຸດ, ຂ້ອຍໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນຄວາມ ສຳ ພັນແບບຕໍ່ ໜ້າ ກັບລາວ. ມັນແມ່ນຄວາມຮັກທີ່ເລິກເຊິ່ງແລະແທ້ຈິງ – ຫຼືຂ້ອຍຄິດແນວນັ້ນ. ເມື່ອອາຍຸ 24 ປີ, ຂ້ອຍໄດ້ຖືກຂົ່ມເຫັງທາງດ້ານອາລົມແລະຂົ່ມຂູ່ທາງຮ່າງກາຍ, ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ຊື່ຂອງຕົນເອງ. ນີ້ແມ່ນວິທີທີ່ມັນເກີດຂື້ນ. ຂ້ອຍຖືກແຊ່ແຂງແລະເບິ່ງຄືວ່າບໍ່ສາມາດປະນີປະນອມຄວາມແຕກຕ່າງຂອງຊີວິດຂອງຕົນເອງໄດ້. ຂ້ອຍຮັກຢ່າງເລິກເຊິ່ງແຕ່ສັບສົນຫຼາຍກັບພຶດຕິ ກຳ ເຫຼົ່ານີ້ເພາະລາວຈະບອກຂ້ອຍວ່າລາວຮັກຂ້ອຍຫຼາຍປານໃດໃນຂະນະທີ່ລາວ ກຳ ລັງເຮັດມັນ. ຂ້ອຍສະຫຼາດແລະໄດ້ຮັບການສຶກສາ. ຂ້ອຍຮູ້ກ່ຽວກັບຄວາມຮຸນແຮງໃນຄອບຄົວ, ແລະຂ້ອຍຮູ້ວ່າສິ່ງທີ່ລາວ ກຳ ລັງເຮັດແມ່ນຜິດ, ແຕ່ບໍ່ມີໃຜບອກຂ້ອຍວິທີການຈັດການກັບມັນແທ້ໆ – ຄວາມ ໜາວ ເຢັນ, ຄວາມສັບສົນແລະການເຮັດໃຫ້ເຂົ້າໃຈຜິດ. ສ່ວນໃຫຍ່ແລ້ວ, ສິ່ງທີ່ຂ້ອຍໄດ້ຮຽນຮູ້ຈາກສັງຄົມທີ່ ຕຳ ນິຕິຕຽນຜູ້ຍິງຍ້ອນການຢູ່ ນຳ ກັນແມ່ນວ່າ, ຖ້າຂ້ອຍຢູ່ຫລືຍັງຮັກລາວ, ການຂົ່ມເຫັງແມ່ນຄວາມຜິດຂອງຂ້ອຍເອງ.
Intimate partner violence ແມ່ນສາເຫດອັນດັບ ໜຶ່ງ ຂອງການບາດເຈັບສາຫັດຫຼືການເສຍຊີວິດຂອງແມ່ຍິງອາຍຸ 18 ຫາ 24 ປີໃນອາເມລິກາ, ອີງຕາມ ການສຶກສາ ປ່ອຍຕົວໂດຍ American College of Surgeons, ແລະ . ຖ້າມັນເປັນເລື່ອງທີ່ ໜ້າ ຕົກໃຈ ສຳ ລັບທ່ານທີ່ໄດ້ຍິນເລື່ອງນັ້ນ, ມັນເຖິງເວລາທີ່ຈະເອົາໃຈໃສ່. ທ່າອ່ຽງນີ້ຍັງໃຊ້ກັບເດັກຍິງໄວລຸ້ນ, ຜູ້ທີ່ຖືກຄູ່ຮັກຂອງພວກເຂົາຄາດຕະ ກຳ ໃນ ຈຳ ນວນທີ່ອັນຕະລາຍເພີ່ມຂຶ້ນ. ການສຶກສາ ໄດ້ເບິ່ງອັດຕາການຄາດຕະ ກຳ ສຳ ລັບໄວລຸ້ນແລະ 7% ຖືກຄາດຕະ ກຳ ໂດຍຄູ່ຮັກຂອງພວກເຂົາ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນປະຈຸບັນຫລືອະດີດ.
ໄວລຸ້ນແມ່ນເວລາພັດທະນາທີ່ ສຳ ຄັນເມື່ອຄົນ ໜຸ່ມ ມີຄວາມສ່ຽງຕໍ່ຄວາມກົດດັນທາງສັງຄົມ. ການເພີ່ມຂື້ນຂອງ misogyny (ເຊັ່ນວ່າການລະເບີດເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້ຂອງ ຊາຍ sigma ເປັນ ຄຳ ຂວັນທີ່ເດັກຊາຍແລະຜູ້ຊາຍເວົ້າ), a ເພີ່ມຂື້ນ ໃນການບັງຄັບແລະການຮ່ວມເພດທີ່ຮຸນແຮງ ສຳ ລັບເດັກຍິງ, ແລະວັດທະນະ ທຳ ທີ່ ຖືວ່າ ການແຕ່ງງານໃນໄວເດັກເປັນບັນຫາຂອງເດັກຍິງທຽບກັບບັນຫາຂອງເດັກຊາຍແມ່ນ ກຳ ນົດຂັ້ນຕອນ ສຳ ລັບການລະບາດສຸຂະພາບຈິດຂອງໄວລຸ້ນທີ່ມີຢູ່ແລ້ວໃຫ້ຮ້າຍແຮງຂຶ້ນ.
Teen dating violence (TDV) ແມ່ນກ ຮູບແບບ (IPV) ເຊິ່ງປະກອບມີພຶດຕິ ກຳ ເຊັ່ນ“ຄວາມຮຸນແຮງທາງຮ່າງກາຍ, ຄວາມຮຸນແຮງທາງເພດແລະການບີບບັງຄັບ, ການຮຸກຮານທາງຈິດໃຈ, ແລະການ stalking” ແລະກ່ຽວຂ້ອງກັບກ ຄວາມສ່ຽງສູງ ສຳ ລັບຄວາມຮຸນແຮງຂອງຄູ່ຮ່ວມງານໃກ້ຊິດ, ຊຶມເສົ້າແລະກັງວົນໃຈ, ຄວາມເຈັບປ່ວຍທາງຈິດແລະຮ່າງກາຍ, ການໃຊ້ສານເສບຕິດແລະຄວາມຄິດຢາກຂ້າຕົວເອງ. ສະຖິຕິ ໃນປີ 2025, ຢ່າງນ້ອຍ ໜຶ່ງ ໃນສາມ ໃນສະຫະລັດໄດ້ປະສົບກັບຄວາມຮຸນແຮງໃນໄວລຸ້ນອີງຕາມອົງກອນ Love Is Respect, ແລະມັນ ກຳ ລັງສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ພວກເຂົາໃນລະດັບສູງທີ່ເປັນອັນຕະລາຍ.
ຄວາມຮຸນແຮງຂອງຄູ່ຮ່ວມງານໃກ້ຊິດສາມາດເກີດຂື້ນກັບຜູ້ໃດຜູ້ ໜຶ່ງ ໂດຍບໍ່ສົນເລື່ອງເພດຫຼືພື້ນຫລັງ, ເຖິງແມ່ນວ່າມັນ ສົ່ງຜົນກະທົບ ແລະກຸ່ມທີ່ມີຄວາມ ລຳ ອຽງອື່ນໆເລື້ອຍໆທີ່ສຸດ, ແລະ“ ຄວາມ ສຳ ພັນລະຫວ່າງ TDV ແລະຜົນໄດ້ຮັບທີ່ບໍ່ດີໄດ້ຖືກລາຍງານເລື້ອຍໆໃນບັນດາເພດຍິງເມື່ອທຽບກັບເພດຊາຍ.” ໂຊກບໍ່ດີ, ຄວາມບໍ່ສົມດຸນນັ້ນຍັງໃຊ້ກັບອັດຕາການຄາດຕະ ກຳ ສຳ ລັບ TDV ເຊັ່ນກັນ. ເກົ້າສິບເປີເຊັນຂອງໄວລຸ້ນທີ່ຖືກຄາດຕະ ກຳ ໂດຍຄູ່ຮັກແມ່ນເດັກຍິງ.
ບັນຫາໄວລຸ້ນມັກຖືກເບິ່ງຂ້າມວ່າເປັນໄລຍະທີ່ບໍ່ ສຳ ຄັນ, ແຕ່ໄວລຸ້ນດູດເອົາບັນຫາທີ່ຍາກທີ່ສຸດຂອງປະເທດພວກເຮົາ. ພວກເຂົາແມ່ນທີ່ສຸດ ມີຄວາມສ່ຽງ, ເຊິ່ງເປັນສາເຫດ ນຳ ໜ້າ ຂອງການເສຍຊີວິດຂອງຊາວ ໜຸ່ມ ໃນອາເມລິກາ, ແລະພວກເຂົາ ກຳ ລັງປະສົບກັບຄວາມເຈັບປວດໃນອັດຕາສູງ. ການເພີ່ມຄວາມຮຸນແຮງຂອງຄູ່ຮ່ວມງານທີ່ໃກ້ຊິດກັບຖັນຄວາມກົດດັນທີ່ແອອັດແລ້ວຂອງໄວລຸ້ນສາມາດສົ່ງຜົນກະທົບຢ່າງຫຼວງຫຼາຍຕໍ່ສະຫວັດດີພາບໃນອະນາຄົດຂອງພວກເຂົາແລະໂດຍສະເພາະຄວາມ ສຳ ພັນໃນອະນາຄົດຂອງພວກເຂົາ.
ເດັກຍິງໄວລຸ້ນອາເມລິກາໂດຍລວມໄດ້ເຫັນການເພີ່ມຂື້ນຂອງຄວາມກັງວົນໃຈແລະຊຶມເສົ້າທີ່ບໍ່ເຄີຍມີມາກ່ອນ. ໃນເດືອນກຸມພາ 2023, ໄດ້ ສູນຄວບຄຸມແລະປ້ອງກັນພະຍາດ (CDC) ວ່າເດັກຍິງ 1 ໃນ 5 ຄົນລາຍງານວ່າປະສົບກັບຄວາມຮຸນແຮງທາງເພດໃນປີກາຍນີ້ແລະ 1 ໃນ 10 ໄດ້ຖືກບັງຄັບໃຫ້ມີເພດ ສຳ ພັນ – ເຊິ່ງສະແດງໃຫ້ເຫັນການເພີ່ມຂື້ນ 20% ແລະ 27% ຕາມ ລຳ ດັບນັບຕັ້ງແຕ່ປີ 2017 ເມື່ອການຕິດຕາມຄັ້ງ ທຳ ອິດເລີ່ມຕົ້ນ. ນອກ ເໜືອ ຈາກນີ້, ເດັກຍິງທີ່ ໜ້າ ຕົກໃຈ 1 ໃນ 3 ຄົນລາຍງານວ່າ ກຳ ລັງພິຈາລະນາການຂ້າຕົວຕາຍຢ່າງຮຸນແຮງ, ແລະມັນເຖິງເວລາແລ້ວທີ່ພວກເຮົາຖາມຕົວເອງວ່າ: ພວກເຮົາຈະເລີ່ມຕົ້ນປະຕິບັດງານເມື່ອໃດ?
ໃນຖານະເປັນສັງຄົມ, ພວກເຮົາສາມາດຊ່ວຍຄົນ ໜຸ່ມ ກະກຽມແລະຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບຄວາມຮຸນແຮງຂອງຄູ່ຮ່ວມງານໃກ້ຊິດຂອງໄວລຸ້ນໃນຫລາຍໆດ້ານ. ທຳ ອິດແມ່ນການເອົາໃຈໃສ່ໄວລຸ້ນແລະຄວາມ ສຳ ພັນຂອງໄວລຸ້ນຢ່າງຈິງຈັງ. ພວກເຮົາໄວທີ່ຈະມ້ວນສາຍຕາຂອງພວກເຮົາແລະພິຈາລະນາຄວາມຮັກໄວລຸ້ນທີ່ບໍ່ເປັນຈິງຫລືໂງ່ຈ້າ. ມັນບໍ່ແມ່ນ. ແທນທີ່ຈະ, ມັນແມ່ນໂອກາດຂອງພວກເຮົາທີ່ຈະຮັບປະກັນວ່າລູກຂອງພວກເຮົາມີອຸດົມການຄວາມ ສຳ ພັນທີ່ດີ. ອັນທີສອງແມ່ນການສອນເດັກນ້ອຍກ່ຽວກັບການຍິນຍອມເຫັນດີແລະສິ່ງທີ່ຄວາມ ສຳ ພັນທີ່ມີສຸຂະພາບແຂງແຮງມີລັກສະນະຄືແນວໃດ. ຊີ້ບອກມັນເມື່ອທ່ານເຫັນມັນ. ເຮັດໃຫ້ມັນເປັນການສົນທະນາເປັນປະ ຈຳ. ອັນທີສາມແມ່ນເວລາທີ່ຄວາມຮຸນແຮງຂອງຄູ່ຮ່ວມງານໃກ້ຊິດເກີດຂື້ນໃນຂ່າວ, ພະຍາຍາມຢ່າເຂົ້າຮ່ວມເພງເກມຕຳ ນິ. ນັ້ນແມ່ນເພງດຽວກັນທີ່ເຮັດໃຫ້ຜູ້ລອດຊີວິດຢ້ານກົວວ່າພວກເຂົາຈະຖືກຮັບຮູ້ເມື່ອພວກເຂົາອອກໄປ. ແທນທີ່ຈະຖາມ ຄຳ ຖາມເຊັ່ນວ່າ“ ເປັນຫຍັງນາງຈຶ່ງບໍ່ອອກໄປ?,” ມັນ ຈຳ ເປັນຕ້ອງເລີ່ມຖາມວ່າ, “ເປັນຫຍັງລາວຂົ່ມເຫັງຄອບຄົວຂອງລາວ?” ການຖາມວ່າ“ ເປັນຫຍັງນາງຈຶ່ງບໍ່ອອກໄປ?” ຫຼື“ ເປັນຫຍັງນາງກັບຄືນມາ?” ສອນຄົນ ໜຸ່ມ ທີ່ຢູ່ໃນໄລຍະທີ່ໃກ້ຊິດ, ລວມທັງຜູ້ລອດຊີວິດໃນອະນາຄົດ, ໃຫ້ຄິດວ່າການຂົ່ມເຫັງແມ່ນຄວາມຜິດຂອງຜູ້ລອດຊີວິດແລະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາບໍ່ເຕັມໃຈທີ່ຈະອອກຈາກຄວາມ ສຳ ພັນທີ່ເປັນອັນຕະລາຍ.
ສຸດທ້າຍ, ພວກເຮົາຕ້ອງເລີ່ມຕົ້ນທີ່ຈະເອົາໃຈໃສ່ກັບພຶດຕິ ກຳ ທີ່ຫຍາບຄາຍແລະເວົ້າລົມກ່ຽວກັບມັນ. ຢ່າພຽງແຕ່ຢຸດຢູ່ທີ່ສ່ວນ“ ຢຸດຕິຄວາມ ສຳ ພັນກັບລາວໃນທັນທີ.” ຂະຫຍາຍອອກໄປເພື່ອອະທິບາຍ ເປັນຫຍັງ ແລະສົນທະນາຢ່າງເປີດເຜີຍກ່ຽວກັບທຸງສີແດງແລະສິ່ງທີ່ການຂົ່ມເຫັງເບິ່ງຄືວ່າແທ້. ສຶກສາຕົວເອງ. ຮູ້ວ່າຜູ້ຂົ່ມເຫັງບໍ່ຄ່ອຍຈະເລີ່ມຕົ້ນຂົ່ມເຫັງຈົນກວ່າພວກເຂົາຈະມີເປົ້າ ໝາຍ ຂອງພວກເຂົາທີ່ຕິດຢູ່ໃນຄວາມໂດດດ່ຽວ, ການແຕ່ງງານຫລືຄວາມເປັນພໍ່ແມ່, ແລະໃນກໍລະນີສ່ວນໃຫຍ່, ການຖືກຕິດແມ່ນບັນຫາຂອງໂຊກຮ້າຍ, ແລະບໍ່ແມ່ນການຕັດສິນທີ່ບໍ່ດີ. ຍິ່ງພວກເຮົາເວົ້າລົມກ່ຽວກັບມັນເທົ່າໃດ, ພວກເຮົາກໍ່ສາມາດ ທຳ ລາຍຄວາມງຽບແລະຊຸກຍູ້ຜູ້ລອດຊີວິດຈາກການຂົ່ມເຫັງເພື່ອອອກ, ຊອກຫາຄວາມປອດໄພແລະບອກເລື່ອງລາວຂອງພວກເຂົາ.
ສຳ ລັບຂ້ອຍ, ການບອກເລື່ອງລາວຂອງຂ້ອຍແລະຊ່ວຍຜູ້ລອດຊີວິດໄວລຸ້ນບອກເລື່ອງລາວຂອງພວກເຂົາແມ່ນວິທີທີ່ດີທີ່ສຸດທີ່ຈະຮັກສາແລະກ້າວຕໍ່ໄປຈາກສິ່ງທີ່ສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ຊີວິດຂອງຂ້ອຍແລະຄຸນຄ່າຂອງຂ້ອຍເມື່ອຂ້ອຍຍັງ ໜຸ່ມ ນ້ອຍ. ຄວາມຫວັງຂອງຂ້ອຍແມ່ນວ່າພວກເຮົາສາມາດເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນເພື່ອເຂົ້າໃຈຄວາມຮຸນແຮງຂອງຄູ່ຮ່ວມງານທີ່ໃກ້ຊິດນອກ ເໜືອ ຈາກຄວາມອັບອາຍແລະປັບປຸງຊີວິດຂອງຜູ້ລອດຊີວິດໂດຍການເປັນຜູ້ໃຫຍ່ທີ່ພວກເຂົາສາມາດໄວ້ໃຈໄດ້ໃນເວລາທີ່ຫຍຸ້ງຍາກທີ່ສຸດຂອງພວກເຂົາ.
ຖ້າທ່ານຫລືຜູ້ໃດທີ່ທ່ານຮູ້ຈັກ ກຳ ລັງປະສົບກັບຄວາມຮຸນແຮງໃນຄອບຄົວ, ຕິດຕໍ່ National Domestic Violence Hotline ຜ່ານຂໍ້ຄວາມຫລືໂທຫາທີ່ .